قوله تعالى: إذْ تسْتغیثون ربکمْ آن هنگام که فریاد میخواستید بخداوند خویش، فاسْتجاب لکمْ پاسخ نیکو کرد شما را، أنی ممدکمْ شما را مدد مىپیوندم، بألْف من الْملائکة بهزار تن از فریشتگان، مرْدفین ۹ پس خود فراکردگان.
و ما جعله الله إلا بشْرى نکرد خداى تعالى مگر شادى شما را، و لتطْمئن به قلوبکمْ و آن را تا دلهاى شما آرام گیرد، و ما النصْر إلا منْ عنْد الله و یارى دادن نیست مگر از نزدیک خداى، إن الله عزیز حکیم (۱۰) که الله توانایى دانا.
إذْ یغشیکم النعاس آن گه که خواب در سر شما مىکشد، أمنة منْه از خداى عز و جل بعطا، و ینزل علیْکمْ من السماء ماء و مىفروفرستد بر شما از آسمان باران، لیطهرکمْ به تا شما را بآن پاک گرداند، و یذْهب عنْکمْ و از شما ببرد، رجْز الشیْطان وساوس شیطان، و لیرْبط على قلوبکمْ و آن را تا قوى گرداند دلهاى شما، و یثبت به الْأقْدام (۱۱) و بر جاى بدارد پایها.
إذْ یوحی ربک إلى الْملائکة آن گه که پیغام داد خداوند بفریشتگان، أنی معکمْ که من با شماام، فثبتوا الذین آمنوا دل دهید مومنانرا و بر جاى دارید، سألْقی فی قلوب الذین کفروا الرعْب آرى من در افکنم در دلهاى کافران از شما بیم، فاضْربوا فوْق الْأعْناق شما بر زبر گردنها مىبزنید، و اضْربوا منْهمْ کل بنان (۱۲) و از ایشان دستها مىزنید.
ذلک بأنهمْ شاقوا الله و رسوله آن از بهر آنست که خلاف کردند با خداى و رسول او، منْ یشاقق الله و رسوله
و هر که خلاف کند با خداى و رسول او،إن الله شدید الْعقاب (۱۳) الله سخت عقوبت است، ذلکمْ فذوقوه اینست عذاب او این جهانى چشید آن را، و أن للْکافرین عذاب النار (۱۴) و کافران راست عذاب آتش.
یا أیها الذین آمنوا اى ایشان که بگرویدند، إذا لقیتم الذین کفروا زحْفا هر گه که ببینید کافران را که روى بشما نهند در جنگ، فلا تولوهم الْأدْبار (۱۵) پشتهاى خود ور ایشان مگردانید.
و منْ یولهمْ یوْمئذ دبره و هر که روز جنگ پشت خود برگرداند بر دشمن، إلا متحرفا لقتال مگر که برگردد ساز جنگ را أوْ متحیزا إلى فئة یا پناه جوى بقومى هم از مسلمانان، فقدْ باء بغضب من الله باز گشت و خشم خداى برو، و مأْواه جهنم و بازگشتنگاه او دوزخ، و بئْس الْمصیر (۱۶) و بد جایگاه که آنست.
فلمْ تقْتلوهمْ و نه شما کشتید ایشان را، و لکن الله قتلهمْ و لکن خداى کشت ایشان را، و ما رمیْت إذْ رمیْت و نه تو انداختى آن گه که انداختى، و لکن الله رمى و لکن خداى انداخت، و لیبْلی الْموْمنین منْه بلاء حسنا آن را کرد تا مومنانرا آزمون نیکو آزماید، إن الله سمیع علیم (۱۷) که الله شنوایى است دانا.
ذلکمْ و أن الله این همه هست بدرستى که خداى، موهن کیْد الْکافرین (۱۸) پست کننده و سست کننده است ساز کافران را.
إنْ تسْتفْتحوا اگر برگزاردن و برگشادن میخواهید، فقدْ جاءکم الْفتْح
اینک برگزاردن و برگشادن آمد بشما، و إنْ تنْتهوا و اگر باز شدید شما فهو خیْر لکمْ آن شما را بهتر است، و إنْ تعودوا نعدْ و اگر باز گردید بازگردیم، و لنْ تغْنی عنْکمْ و سود ندارد شما را، فئتکمْ شیْئا بهم بودن شما و انبوهى شما هیچ چیز، و لوْ کثرتْ و هر چند که فراوان آید، و أن الله مع الْموْمنین (۱۹) و الله با گرویدگان است.
یا أیها الذین آمنوا اى گرویدگان، أطیعوا الله و رسوله فرمان برید خدا را و رسول را، و لا تولوْا عنْه و از رسول او بر مگردید، و أنْتمْ تسْمعون (۲۰) شما مىشنوید.
و لا تکونوا کالذین قالوا سمعْنا و چون ایشان مباشید که گفتند شنیدیم و همْ لا یسْمعون (۲۱) و نمىشنوند و نمىپذیرند.
إن شر الدواب عنْد الله بدترین همه جنبندگان و جانوران بنزدیک خداى، الصم الْبکْم آن کرانند، گنگاناند، الذین لا یعْقلون (۲۲) خرد ندارند که دریاوند.
و لوْ علم الله فیهمْ خیْرا و اگر الله خیرى دانستى در ایشان بدانش خویش لأسْمعهمْ ایشان را حق شنوانیدند.
و لوْ أسْمعهمْ و هر چند که ایشان بشنواند. لتولوْا و همْ معْرضون (۲۳) برگردند و روى گردانند.